TSILI POLL: Ποια είναι η μεγαλύτερη πορεία Ελληνικής ομάδος στο Τσάμπιονς Λιγκ τα τελευταία 30 χρόνια;

Εις το πέρας των χρόνων, τα βράδυα που το Τσάμπιονς Λιγκ παιζόταν και εμείς σαν μικρά και μεγάλα ΑΜ στεκόμασταν μπροστά από μία οθόνη τις Τρίτες και τις Τετάρτες, πολλές φορές αναρωτηθήκαμε γιατί ενώ άλλες ομάδες με μικρότερα μπάτζετ, χειρότερα ρόστερ και οπαδική βάση από κάποιες Ελληνικές που έμοιαζαν έτοιμες να το πάνε παρακάτω, έφταναν μακρυά και ενίοτε κοίταζαν στα μάτια κολοσσούς του ποδοσφαίρου. Εδώ είμαστε για να ψηφίσουμε ποιά εκ των λιγοστών πορειών που έκαναν οι Ελληνικές ομάδες μας στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι και η καλύτερη, όπως πάντα με το χέρι στην καρδιά και χωρίς (καλά ναι) οπαδικά κίνητρα, αλλά με περίσσια δόση αντικειμενικότητας.

1. ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ (1995-1996)

Κάτω από τη σκέπη του Βαρδινογιάννη και υπό τις οδηγίες του Χουάν Ραμόν Ρότσα, αυτό το πράσινο ρόστερ που είχε μονάδες ικανές να ξεχωρίσουν στο υψηλότερο επίπεδο, πέραν του ότι ήταν καλοστημένo, είχε μία συνοχή και μία διάθεση να σοκάρει… κοσμάκη! Αφού πρώτα πέρασε την Χάιντουκ Σπλιτ στα προκριματικά, στη συνέχεια σε έναν όμιλο με Πόρτο, Λανς και Άλμποργκ βγήκε πρώτος με τρεις νίκες, 2 ισοπαλίες και μία ήττα. Με τη Λέγκια Βαρσοβίας πέρασε αέρα με μία νίκη και μία λευκή ισοπαλία και στη συνέχεια έπεσε στα ημιτελικά πάνω στον αξεπέραστο, γεμάτο ταλέντο και επιθετικές τάσεις Άγιαξ του Φαν Χαλ, όπου πήρε και ένα από τα μεγαλύτερα διπλά ever για Ελληνική ομάδα, με εκείνο το πλασεδάκι του Βαζέχα ύστερα από την κούρσα του Δώνη σαν άλλο άλογο.  0-1 και ο Άγιαξ ήρθε ΟΑΚΑ για να δείξει ποιός είναι το αφεντικό, με τον Λιτμάνεν να κάνει χατ τρικ και να γκρεμίζει τα όνειρα του ΠΑΟ, ο οποίος πίστεψε πως θα μπορούσε να φτάσει ξανά μέχρι τον τελικό.

2. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (1998-1999)

Αυτό το ”Αχ” έχει μείνει στον κόσμο του Ολυμπιακού και δικαίως. Η ομάδα εκείνη τη χρονιά μπορεί να μην είχε αστέρια επιπέδου Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ που ήρθαν τα επόμενα χρόνια στο λιμάνι, είχε όμως παίκτες ταλάντούχους όπως ο Γεωργάτος (τί παιχτάρα), είχε Τζόλε, είχε Γκόγκιτς, είχε Ελευθερόπουλο που εκείνη τη χρονιά είχε μαγέψει κόσμο με τα ρεφλέξ του, είχε Αλεξανδρη να πέφτει για πέν… εε γενικά είχε μία ομάδα με ομοιογένεια και μία έδρα φωτιά. Το απέδειξε στους ομίλους όπου Πόρτο, Άγιαξ και Ντιναμό Ζάγκρεμπ έφυγαν με κατεβασμένο κεφάλι από το ΟΑΚΑ, με τη Γιουβέντους να έρχεται στους 8 για ένα φοβερό συναπάντημα. Το 2-0 εκείνο το βράδυ στο Τορίνο έγινε πιο… γλυκό καθώς ο Νινιάδης στις καθυστερήσεις έβαλε το πέναλτυ και έκανε τον επαναληπτικό να αποτελεί το ματς της Ιστορίας για τους ερυθρόλευκους. Μπορεί ο αρχισκόρερ Σίνισα να το πέταξε νωρίς και να χάρισε πολλές ελπίδες για ανατροπή, ο αέρας όμως και ο Ελευθερόπουλος είχαν άλλα σχέδια, με τον Κόντε να μπαίνει στο πάνθεον την οπαδικής αγάπης για τους αιώνιους αντιπάλους του Ολυμπιακού, να σκοράρει και να δίνει την πρόκριση στη Γιούβε.

3. ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ (2001-2002)

Εκείνη η ομάδα του Κυράστα ήταν μία από τις πιο γεμάτες έβερ και για πολλούς έπαιξε εγχώρια μπορεί και μπάλα εφάμμιλη με εκείνη της ΑΕΚ του Ντούσαν, ίσως και καλύτερη. Οι πράσινοι έιχαν μία απίστευτη 5αδα στην επιθετική τους γραμμή με Κωνσταντίνου, Λυμπερόπουλο, Βλάοβιτς, Ολιζαντέμπε και τον γερασμένο πια αλλά φονιά Βαζέχα, Χένρικσεν πίσω, Γιούρκα να ανεβοκατεβαίνει τη γραμμή, Μπασινά και Καραγκούνη στα χαφ μαζί με τον υπεραργό πλέον και υπερπαίκτη Πάουλο Σόουζα. Πέρασε τη Σλάβια με δύο νίκες, Βγήκε πρώτος σε όμιλο με Άρσεναλ, Σάλκε και Μαγιόρκα και εν συνεχεία δεύτερος πίσω από τη Ρεάλ. Στη φάση των 8 λοιπόν απέναντί του βρήκε την Μπαρτσελόνα με τους Μπλαουγκράνα να έχουν καλή ομάδα αλλά να μη μοιάζουν ανίκητοι. Το 1-0 στη Λεωφόρο με Μπασινά (ρε Λορέντζο τί λες τώρα) έδωσε το τέλιο σχεδόν σκορ για υπεράσπιση στη Βαρκελώνη. Εκεί μπορεί ο Κύπριος εραστής να έκανε το 0-1 με γκολάρα αφού πρώτα έκανε να μοιάζει με παιδάκι ο Ντε Μπουρ, στη συνέχεια ο Λουίς Ενρίκε έβαλε 2, μετά έγινε το 3-1 και εκεί ο χρόνος σταμάτησε. Ο Βλάοβιτς σε μία φάση διαρκείας βρήκε χώρο, έκανε το σουτ αλλά η μπάλα πέρασα ξυστά από το δοκάρι, με σχεδόν όλους τους παίκτες των Πρασίνων να πέφτουν στο χορτάρι γιατί η πρόκριση με ένα πιθανό 3-2 ήταν τόσο μα τόσο κοντά.