ΙΓΚΟΡ ΛΟΜΑΝΑ ΣΤΕΚΕΛΕΝΜΠΟΥΡΓΚ
Αν είσαι κάτω από τριάντα πιθανόν να έχεις ακούσει πως στο πρώτο Μουντιάλ που πήγε η Ελλάδα, το 1994 «έπαιξε με σύστημα 4-4-2» (από τον αριθμό των γκολ που έφαγε από Αργεντινή, Βουλγαρία, Νιγηρία), πιθανότερο να έχεις δει και αυτό το βίντεο όπου ο αείμνηστος Αλκέτας τα χώνει στον Μαχλά γιατί «πάει να κάνει προμενάδα» μες στην περιοχή και δεν σουτάρει και δεν θα βάλουμε ένα γκολ και δεν πάρουμε έναν βαθμό όπως ζητάει ο προπονητής.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι πως αυτό το βίντεο δεν είναι τραβηγμένο με την κρυφή κάμερα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά με την πολύ πολύ έγκυρη του BBC. Και αυτό γιατί η ΕΠΟ όταν οι τύποι στη Σάντερλαντ και στο Νέτφλιξ τρώγανε βελανίδια επέτρεψε το πρωτοφανές τότε να ακολουθεί η κάμερα την ομάδα παντού. Ξενοδοχεία, αποδυτήρια, προπονήσεις κλπ, με στόχο το γύρισμα ενός ντοκιμαντέρ. Και ακριβώς όπως οι τύποι στη Σάντερλαντ το κάνανε αυτό γιατί πίστευαν πως η χρονιά που τελικά υποβιβάζονται θα είναι μια χρονιά θριάμβου και καλό είναι να υπάρχει και καταγεγραμμένη έτσι, ε το ίδιο πίστευε και η ΕΠΟ.
Το ντοκιμαντέρ του BBC είναι ένα μόνο μικρό δείγμα του πολυμήχανου ελληνικού mercandise που συνόδεψε την πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Μουντιάλ. Λίγο επειδή η επιτυχία ήταν πρωτόγνωρη , λίγο επειδή είχαμε απωθημένα επειδή δεν είχαμε πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, περισσότερο επειδή είμαστε ούτως ή άλλως νούμερα στην ψυχή και μία πρέζα επειδή το Μουντιάλ γινόταν στις ΗΠΑ, όπου ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε περισσότερα κονέ με την ομογένεια από τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής, ε η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Μουντιάλ παραείχε πολύ πολύ ταρατατζούμ.
Καταρχάς η Εθνική Ελλάδας είχε τον δικό της ύμνο, γραμμένο ειδικά για τη συμμετοχή στο Μουντιάλ Ο Μάριος Τόκας και ο Γιάννης Πάριος είχαν ξανασυνεργαστεί και ξανασυνεργαστεί αλλά αυτή τη φορά η έμπνευση και οίστρος τους δεν επικεντρώθηκε σε κάποια όμορφη μελαχρινή ή σε κάποιο ανεκπλήρωτο έρωτα αλλά στα μπούτια του Αποστολάκη και του Τσαλουχίδη.
Το τραγούδι λεγόταν Γεια σου Ελλάδα και όσοι ήταν κάποιας ηλικίας κάποτε θα θυμούνται πως έπαιζε όλο και λιγότερο στο ραδιόφωνο όσο εξελισσόταν η διοργάνωση. Ας θυμηθούμε μερικούς από τους στίχους του Κώστα Φασουλά:
Αυτή η καρδιά που ξέρει να παλεύει
αιώνες τώρα με την ίδια αντοχή
σαν κύμα μες στη θάλασσα χορεύει
κι ας είναι τόσο μοναχήΓεια σου Ελλάδα
ποιος θεός δεν ζήλεψε τα θαύματά σου
Γεια σου Ελλάδα
ντυμένη πάντα στα γαλάζια χρώματά σου
Αλλά βέβαια το merchandise της ελληνικής συμμετοχής δεν ήταν μόνο μουσικό: Η Ελλάδα κατέβασε στο Μουντιάλ και με δική της μασκότ. Ήταν η Πηνελόπη , μια αλεπού, δημιούργημα του σκιτσογράφου Σπύρου Ορνεράκη. Αλεπού γιατί προφανώς οι Έλληνες είναι παμπόνηροι. Βέβαια τώρα που την βλέπω ξανά υπάρχει μια απροσδιόριστη ομοιότητα της με τον Νίκο Τσιαντάκη.
Kαι βέβαια η Πηνελόπη δεν ήταν απλά μία μασκότ που προϊόντα της μπορούσες να τα αγοράσεις σε οποιοδήποτε πολυκατάστημα. Είχε το δικό της δίκτυο καταστημάτων πρακτικά υπαίθρια περίπτερα που στήθηκαν σε όλες της πλατείες της Ελλάδας.
Αυτά. Θα κλείναμε με φωτογραφίες της επιστροφής της Εθνικής από την Αμερική όπου τα ψώνια των παικτών χρειάστηκαν ξέχωριστο cargo αεροπλάνο για να έρθουν. (Μιλάμε για 1994 έτσι, υπήρχε δραχμή και δασμοί στα εισαγώμενα προϊόντα στο φουλ. Δεν ψώνισαν ρούχα μόνο, ψώνισαν ψυγειάρες δίφυλλες ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ, βιντεοκάμερες, βίντεο, πλυντήρια , τέτοια) αλλά δυστυχώς δεν τις έχει ψηφιοποιήσει κάποιος οπότε ας κλείσουμε με τη μοναδική φάση από τη συμμετοχή την ελληνική συμμετοχή στο μουντιάλ των ΗΠΑ που είναι γνωστή στο διεθνές ποδοσφαιρόφιλο κοινό
