Το μόνο που θυμάμαι σχετικά με το Σαν Σεμπαστιάν, είναι μια παλιά ιστορία για έναν προπονητή που όταν υπέγραψε στη Μπιλμπάο, τον πήραν με το αμάξι ο πρόεδρος και δυο δημογέροντες της ομάδας και τον πέρασαν από το Σαν Σεμπαστιάν λέγοντας του “ιδού η πιο άσχημη πόλη της χώρας των Βάσκων” και ένα ακόμη παλιότερο βιβλίο του Μουρακάμι, για ένα μπαρ γεμάτο καπνό, υγρασία και αινιγματικούς χαρακτήρες που προσπαθούν να ξεχάσουν κάποια Ναόκο (που ποιός μπορεί να πει αν είναι γυναίκα ή τραγούδι) υπό την επήρεια αφρώδους κρασιού και μεθυστικών τζαμαρισμάτων του Θελόνιους Μονκ και του Μάιλς Ντέιβις – για ένα μπαρ, ένα τσιγάρο δρόμο από τους ντόκους του λιμανιού του Σαν Σεμπαστιάν.
Τεσπά, όποιος έχει πάει στο Σαν Σεμπαστιάν (ή έχει διαβάσει Μουρακάμι) ξέρει τι λέω, είναι σκαλωματάκι, οι άνθρωποι σαν Κρητικοί και το φαγητό κολασμένο, όσο για το ‘txakoli’, το δικό τους ποτό σαν αφρώδες κρασί, χτυπάει περισσότερο και από τσικουδιά. Και εκεί που λες που έχουμε χαλαρώσει, εμείς οι θαμώνες των λιμανίσιων μπαρ του Σαν Σεμπαστιάν και στην οθόνη παίζει η διπλούρα της Ρεάλ Σοσιεδάδ στη Χετάφε – μιας Σοσιεδάδ που φέτος πετάει φωτιές και ξαναφέρνει δοξασμένες θύμησες και οράματα ευρωπαϊκής διάκρισης, έρχονται ξαφνικά τα καρακόλια της ΟΥΕΦΑ και τα κάνουν χέβι μέταλ όλα.
Απαγορεύονται λέει οι πτήσεις από Αγγλία για Ισπανία λόγω μεταλλαγμένου κόβιντ, οπότε τι να κάνουμε με το Σοσιεδάδ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – ας το ορίσουμε να διεξαχθεί στο Τορίνο, για να μάθουν οι κακοτράχαλοι Βάσκοι να θέλουν και πρόκριση και να δούμε πόσες μπαλωθιές θα πέσουν στο άκουσμα της απόφασης που συναγωνίζεται σε αρτιότητα σκεπτικού ερντογανικό δικαστήριο.
Δεν ξέρω, αν ήμουν Βάσκος θα ήμουν έξαλλος σύντεκνοι και αν ήμουν και παίκτης της Σοσιεδάδ και έβλεπα απέναντι μου τον βλογιοκαμένο τον Σόλσκιαρ να παρατάσσει απέναντι μου τίποτα “ροτέισο”, θα τους έριχνα μια τριάρα για να θυμούνται την περίσταση. Και θα αφιέρωνα τα γκολ, για τα παιδιά εκείνα που δεν μπορούν να πάνε σε κείνο το μπαρ, ένα τσιγάρο δρόμο από τους ντόκους του λιμανιού του Σαν Σεμπαστιάν και μέσα από τα δαχτυλίδια του καπνού ορκίζονται ότι είδαν να τους χαμογελά κάποια Ναόκο – που ποιός μπορεί να πει αν είναι γυναίκα ή τραγούδι…